EZ GARA “LARANJA ERDIAK”

Zure “laranja erdiaren” zain al zaude? Hainbatentzat, galdera horren erantzuna “bai” izango da, seguraski. Gaur egungo gizarteak, askoren amets bihurtu du osatuko gaituen hura aurkitzea. Pentsatzen dugu, persona berezi hura iristean, gure hutsune guztiak bete egingo direla eta ipuin moduko maitasun harreman zoragarri bat izango dugula. Pentsamendu atsegina, ezta?

Zoritxarrez, errealitatea kaskarragoa da eta “laranja erdiak” bezalako ideiek, osasungarriak ez diren harremanetan erortzea eragiten dute. Hauek baztertzea ezinbestekoa da, gure buruarekin eta gure bikotekidearekin ondo egon ahal izateko. Ez gara osatugabeko zerbait. Ez dugu osatuko gaituen ezeren beharrik. Unitate osoak gara, hutsuneak eta guzti.

Honekin estuki lotuta, hurrengo ideia barneratu beharko genuke: “harreman batean egon ahal izateko, bakarrik egoten jakin behar dugu”. Paradojikoa dirudi, harreman batean egotea eta bakarrik egotea egoera kontrajarriak baitira. Hala eta guztiz ere, ezinbestekoa da gure kabuz egoten ikastea. Bestela, morrontzan erortzea baino ez genuke lortuko edo baliteke ere gure buruari (eta baita bikotekideari ere) gezurrak esaten egotea. Harremanaren iraupenaren alde sutsuki borrokatuko genuke, bakarrik egotearen beldur. Inon ez direnak egingo genituzke bikote bezala funtzionatzearren. Hori al da bikotekide osasuntsu baten irudia? Aho batez esan genezake ezetz. Begi-bistakoa da kodependentzia eta zintzotasun falta nagusitzen direla eta horiek saihestu behar dira.

Berriz azpimarratuko dut hau: ez gara “laranja erdiak”, unitate osoak baizik. Bai, hutsuneak izango ditugu noizbait eta baliteke inoiz ez osatzea, baina horrek ez gaitu erdiak edo osatugabeak egiten. Behin hau ulertuta, beste jarrera osasuntsuago batekin sartuko gara harreman batean. Izan ere, berarekin gaude ez haren beharra dugulako, maitatzen dugulako baizik.

Paula García Lasa; 2. Baxilergoa.